ito ay para sa mga mag-aaral ng Mapua Institue of Technology: noon at ngayon.
ito ay para sa mga estudyante sa iba't ibang paaralan sa buong bansa. noon at ngayon.
ito ay para sa mga kabataang hindi nakapag-aral.noon at ngayon.
ito ay para sa mga kabataang huminto sa pag-aaral. noon at ngayon.
ito ay para sa mga estudyante: iskolar ng bayan ka man o hindi. noon at ngayon.
ito ay para sa mamamayan ng ating bansa. noon at ngayon.
wala lang. naisip ko lang.
bigla ko lamang naalala ang protesta natin (para sa mga MAPUANS) noong ika-14 ng Pebrero 2005 laban sa pagpapalit ng pangalan ng ating paaralan. kung naitaas natin sana ang antasang paglaban sa pagtutol sa pagtaas ng matrikula, mas makatarungan sana. mas may mlitansya!
wala lang naman ito. bigla ko lamang naalala ang mga kilos protesta na tumatabo ng daang libong estudyante mula sa UP at PUP at iba pang mga pamantasan at kolehiyo sa nakaraan lao noong sigwa ng dekada '70. sa bawat pagkakataong may banta ng pagbalahura sa sistema ng edukasyon. isyu man ito ng pagtataas ng matrikula o mapanupil na polisiya sa mga kampus. at kahit ang mga pagkilos laban sa mapanupil at di makatarungang hakbang ng mga nasa pwesto laban sa mamamayang Pilipino lalo't ito ay yumuyurak sa karapatang pantao: lupa, sahod, trabaho, serbisyong pangkalusugan at iba pang mga karapatan. bakit kaya ngayon hindi na pumapantay sa ganoong dami ang ating bilang?
wala lang. naalala ko lang ang nakaraan ng aking mabasa itong kilos protesta ng mga estudyante, guro at mga manggagawa ng paaralan sa University of California.
sa mga Mapuans, may pagkakatulad itong ganitong kaganapan. ang mayor na pagkakaiba lamang ay ipinaglaban nila ang pagtaas ng matrikula. habang ang atin sa nakaraan ay ang ipinaglalaban ay ang pagpapalit ng pangalan na maaari sanang naging mas matingkad kung mas naging mayor ang pagtutol sa pagtataas ng matrikula. anu't-anuman. pagpupugay pa din sa mga naki-isa at nanindigan sa laban. subalit, mensahe ko, nawa ngayon mas makita natin ang kawastuhan na ipaglaban ang pagtutol sa pagtataas ng matrikula. at pagtutol sa KOMERSYALISASYON ng EDUKASYON sa bansa sa pangkabuuan.
sa iba pang mga estudyante sa iba't ibang paaralan, sana makita nating usapin ito ng buhay at kamtayan. kagaya ng nagpapakahirap ang mga magulang natin sa pagtatrabaho, hindi lamang sa pag-aaral ng mabuti nasusukat ang pagpapahalaga sa edukasyon. may panahon talaga na dapat tayong umalma. at kung kinakailangan bumuhos sa lansangan.
"My whole life I wanted to come here. If they increase the fees I will have to drop out. We have to fight this." -Daniella, isang Latina undergraduate nasa ikalawang taon sa kolehiyo mula sa University of California Berkeley campus,
habang nakaupo sa isang lilim, pinaalingawngaw din niya ang panawagan ng maraming iba pa na lumahok sa kilos protesta.
sana ganito tayo ano? sana matutuhan natin at maunawaan nating pahalagahan ang paglaban para sa karapatan natin sa edukasyon. wala lang. naisip ko lang. kahit naman graduate na ang kalakhan sa atin hindi doon nagtatapos ang problema sa edukasyon. darating ang panahon magpapaaral din kayo ng mga anak ninyo. o kaya mga apo. at doon ninyo marahil makikita itong sinasabi ko dito sa pitak kong ito. wala lang naman ito. sabihin na nating paalala pa din. ng isang kaibigan. paalala ng isang kakilala. ng isang kapwa Pinoy na hindi ikinakahon sa pagsusuot ng damit na nagsasaad ng pagkapilipino o pagsusuot ng "dogtag" ipinapakita ang pagkamakabayan o pagmamahal sa bayan.
naalala ko noon sa isang forum laban sa pagpapalit ng pangalan sa mapua, may isang babae kaming ka-schoolmate noong panahon na iyon at nagsalita siya sa nabanggit na forum. sa gunita ko habang umiiyak siya sinasabi niya sa presidente ng paaralan ang ganitong diwa: "sana huwag na pong palitan ang pangalan. nanatili ako dito sa paaralan. nag-working student ako para makatapos bilang isang mapuan. pero ganito pa ang maaabutan ko?"
mas ayos din sana pakinggan kung ganito: " huwag itaas ang matrikula sapagkat mas mabibigatan ang mga tulad kong working student na makapagtapos at maitaguyod ang kinabukasan ng pamilya ko na umaasa sa akin."
pero isipin ninyo, dahil sa hindi natin ipinaglaban ang "libreng edukasyon" o iyong sa pinakamalapit, makatarungang bayarin sa edukasyon hindi na kailangang mamroblema masyado at magpakakuba pa sa pagtatrabaho. wala na sanang kailangan mabaon sa utang. wala na sanang napipilitang magnakaw o magbenta ng laman para maitawid ang edukasyon at gutom na sikmura.
pero ayun na nga. dahil mas naging abala tayo sa pag-aaral at pagtatrabaho para sa pagpupundar ng isang "magandang kinabukasan" para sa pamilyang bubuuin ng bawat isa sa atin hindi natin namamalayan na ang binubuo pala nating lahat ay isang paghuhukay ng libingan para sa kinabukasan ng ating kabataang Pilipino na siguradong kabibilangan ng mga anak at apo ninyo.
naisip ko lang din, nag-aral at nagtapos ang iba ng 4 o 5 taong kurso sa kolehiyo para ano? gumastos ng daang libo o kung tutuusin milyones. para ano? ang iba pa nga, pasintabi na lamang pero nagaganap naman kasi talaga sa realidad, lagpas 4 o 5 taon ang ginugul sa kolehiyo. ang bagsak? walang makuhang desenteng trabaho. ang karamihan hindi ang tinapos nilang kurso ang propesyon sa kasalukuyan. may mga nagpakadalubhasa sa pagka doktor o pagka-engineer para bumagsak lamang sa call center. ang ibang marami din, nangingibang bayan. di mo nga naman masisisi dahil walang matagalang trabahod dito. tsk. pero ang pinupunto ko, nagpakahirap at gumastos ng napakalaki pero nauwi din sa pagpapaalipin pagtapos.
naisip ko lang din. wala bang nagtataka sa inyo kung bakit ang mga bilang ng mag-aaral sa elementarya ay lumiliit pagtungtong sa hayskul at mas masahol ang pagliit pagdating ng kolehiyo? halimbawa may isang daang nagtapos ng elementarya. pagtungtong ng hayskul, maaring kalahati na lamang sila sa bilang. at pagdating ng kolehiyo maaaring dalawampu na lamang o sampu. sa tingin mo bakit? dahil ang hirap ng pera di ba? kaya ang iba napipilitang mag-drop-out. hay.
kung titignan, ang estudyante at manggagawa halos walang pinagkaiba. maliban na lamang sa sumasahod ang manggagawa ng kakapiranggot mula sa kapitalista habang ang mag-aaral at ang mga magulang niya na nagbabayad ng matrikula ay ginagatasan ng kapitalista. parehong preso sa isang nabubulok na sistema na ang nakikinabang ay ang mga GANID na KAPITALISTA at syempre mga kasabwat naMAMBABATAS o NAMUMUNO SA GOBYERNO!
hay. isang malalim na buntong hininga.
wala lang. naisip ko lang ito. siyanga pala, maari ninyong mabasa ang buong istorya ng kilos protesta ng mga estudyante, manggagawa at guro ng University of California dito sa ugnay na ito, paki-click na lamang. maraming salamat.
